కథ: పూర్వం హిరణ్యకశిపుడు అనే రాక్షస రాజు ఉండేవాడు. అతను బ్రహ్మ దేవుని కోసం ఘోర తపస్సు చేసి, "దేవతల చేత, మనుషుల చేత, మృగాల చేత, పగలు గానీ, రాత్రి గానీ, ఇంట్లో గానీ, బయట గానీ, భూమిపైన గానీ, ఆకాశంలో గానీ, ఏ ఆయుధంతోనూ నాకు మరణం రాకూడదు," అని ఒక అద్భుతమైన వరాన్ని పొందాడు.
ఆ వరగర్వంతో అతను ముల్లోకాలను జయించి, తననే దేవుడిగా పూజించాలని ప్రజలను ఆజ్ఞాపించాడు. దేవతల రాజైన ఇంద్రుడిని సైతం ఓడించి స్వర్గాన్ని ఆక్రమించాడు. విష్ణువు నామస్మరణ వినబడితే కఠినంగా శిక్షిస్తానని శాసించాడు.
అలాంటి రాక్షస రాజుకు ప్రహ్లాదుడు అనే కుమారుడు జన్మించాడు. ప్రహ్లాదుడు తల్లి గర్భంలో ఉండగానే నారద మహర్షి ద్వారా శ్రీహరి కథలను వినడం వలన, పుట్టుకతోనే గొప్ప విష్ణు భక్తుడయ్యాడు. అతని నోట ఎప్పుడూ "నారాయణ, నారాయణ" అనే మంత్రమే వినిపించేది.
కొడుకు విష్ణు భక్తుడని తెలిసిన హిరణ్యకశిపుడు కోపంతో రగిలిపోయాడు. ప్రహ్లాదుడిని రాక్షస గురువులైన చండామార్కుల వద్దకు పంపి, రాక్షస విద్యలు నేర్పమని ఆదేశించాడు. కానీ ప్రహ్లాదుడు గురుకులంలో కూడా తోటి విద్యార్థులకు హరిభక్తిని బోధించసాగాడు.
విషయం తెలిసిన హిరణ్యకశిపుడు ప్రహ్లాదుడిని మార్చాలని ఎన్నో ప్రయత్నాలు చేశాడు. కానీ ప్రహ్లాదుడు తన భక్తిని వీడలేదు. దీంతో కోపం పట్టలేని హిరణ్యకశిపుడు, తన కన్న కొడుకునే చంపడానికి సిద్ధపడ్డాడు. ప్రహ్లాదుడిని కొండల పైనుండి తోయించాడు, ఏనుగులతో తొక్కించాడు, సర్పాలతో కరిపించాడు, విషాన్ని తాగించాడు. కానీ ప్రతిసారీ శ్రీహరి మాయతో ప్రహ్లాదుడు ప్రాణాలతో బయటపడ్డాడు.
చివరి ప్రయత్నంగా, హిరణ్యకశిపుడు తన సోదరి హోళిక సహాయం కోరాడు. హోళికకు అగ్ని వలన హాని జరగని వరం ఉంది. ఆమె, ప్రహ్లాదుడిని తన ఒడిలో కూర్చోబెట్టుకుని మంటల్లోకి దూకింది. కానీ, అధర్మం వైపు నిలిచిన ఆమె వరం పనిచేయలేదు. హోళిక అగ్నికి ఆహుతైపోగా, ప్రహ్లాదుడు శ్రీహరి నామస్మరణతో సురక్షితంగా బయటపడ్డాడు.
ఇక ఓపిక నశించిన హిరణ్యకశిపుడు, ప్రహ్లాదుడిని సభకు పిలిచి, "ఓరి మూర్ఖుడా! ఎక్కడ ఉన్నాడు నీ హరి?" అని గర్జించాడు. దానికి ప్రహ్లాదుడు ఎంతో ప్రశాంతంగా, "తండ్రీ, నా హరి సర్వాంతర్యామి. ఇందుగలడు, అందులేడని సందేహము వలదు. ఎందెందు వెతికినా అందందే గలడు," అని సమాధానమిచ్చాడు.
ఆ మాటలకు హిరణ్యకశిపుడు మండిపడుతూ, "అయితే ఈ స్తంభంలో ఉన్నాడా నీ హరి?" అని పక్కనే ఉన్న ఒక స్తంభాన్ని చూపిస్తూ అడిగాడు. "తప్పకుండా ఉన్నాడు తండ్రీ," అని ప్రహ్లాదుడు చెప్పగానే, హిరణ్యకశిపుడు తన గదతో ఆ స్తంభాన్ని బలంగా పగలగొట్టాడు.
ఒక్కసారిగా బ్రహ్మాండం బద్దలైనట్లుగా భయంకరమైన శబ్దంతో ఆ స్తంభం రెండుగా చీలింది. దాని నుండి సగం మనిషి, సగం సింహం రూపంలో, భయంకరమైన ఆకారంతో శ్రీ నరసింహ స్వామి అవతరించాడు.
ఆయన హిరణ్యకశిపుడిని పట్టుకుని, రాజసభ గడప మీదకి లాక్కెళ్ళాడు (ఇంటిలోపలా కాదు, బయటా కాదు). తన ఒడిలో పడుకోబెట్టుకున్నాడు (భూమిపైనా కాదు, ఆకాశంలోనూ కాదు). సంధ్యా సమయంలో (పగలూ కాదు, రాత్రీ కాదు), తన పదునైన గోళ్లతో (ఆయుధాలతో కాదు) అతని వక్షస్థలాన్ని చీల్చి సంహరించాడు. ఇలా, బ్రహ్మ దేవుని వరం చెల్లకుండా, హిరణ్యకశిపుడిని అంతం చేశాడు.
తండ్రి మరణించినా, నరసింహుని ఉగ్రరూపం చూసి దేవతలు సైతం భయపడ్డారు. అప్పుడు ప్రహ్లాదుడు తన భక్తితో స్వామిని ప్రార్థించి శాంతింపజేశాడు. నరసింహుడు శాంతించి, ప్రహ్లాదుడిని ఆశీర్వదించి అంతర్ధానమయ్యాడు. అలా ప్రహ్లాదుని భక్తి, ధర్మాన్ని నిలబెట్టింది.
నీతి: భక్తికి, విశ్వాసానికి ఉన్న శక్తి అపారమైనది. ఎంతటి కష్టంలోనైనా, ఎంతటి దుష్టశక్తి ఎదురైనా, భగవంతునిపై అచంచలమైన నమ్మకం ఉంటే ఆయనే మనల్ని కాపాడతాడు.
ముగింపు : ప్రహ్లాదుని చరిత్ర, విశ్వాసం అనేది ఎంతటి శక్తివంతమైనదో నిరూపిస్తుంది. తండ్రి రూపంలో ఉన్న రాక్షసత్వానికి, కఠినమైన పరీక్షలకు ఎదురొడ్డి, కేవలం భగవంతుని నామస్మరణతోనే విజయం సాధించాడు. ఈ కథ భగవంతుడు తన భక్తులను ఎల్లప్పుడూ రక్షిస్తాడని, అధర్మం ఎంత శక్తివంతంగా కనిపించినా చివరికి ధర్మమే గెలుస్తుందని మనకు భరోసా ఇస్తుంది.
నిజమైన భక్తికి నిలువుటద్దంలా నిలిచిన ఈ కథ మీలో స్ఫూర్తిని నింపిందని ఆశిస్తున్నాము. రేపు నాలుగవ రోజు కథలో, అందరినీ తన అల్లరితో ఆకట్టుకునే "శ్రీ కృష్ణుని బాల్య లీలలు" గురించి తెలుసుకుందాం. మళ్ళీ రేపు కలుద్దాం!
