మనిషిగా పుట్టిన ప్రతి ఒక్కరం జీవితంలో ఎన్నో లక్ష్యాలను నిర్దేశించుకుంటాం. అందమైన శరీరం, అంతులేని సంపద, గొప్ప వైభవం కోసం నిరంతరం శ్రమిస్తాం. కానీ, మనం ఒక మహా సత్యాన్ని మరిచిపోతుంటాం. మనం దేనికోసమైతే ఇంతగా ఆరాటపడుతున్నామో, అవన్నీ శాశ్వతం కావన్నదే ఆ సత్యం. మరి ఈ అశాశ్వతమైన జీవితంలో శాశ్వతమైనది ఏది? మనం దేనిని సంపాదించాలి?
నశించే శరీరం – అశాశ్వతమైన అందం
"దేహమే దేవాలయం" అంటారు పెద్దలు. దానిని ఆరోగ్యంగా కాపాడుకోవడం మన విధి. కానీ చాలామంది ఈ శరీరం, దాని అందం శాశ్వతమని భ్రమపడతారు. యవ్వనంలో ఉన్నంత కాలం దానిపై మోజు పెంచుకుని, అహంకారంతో ప్రవర్తిస్తారు. అయితే, కాలం గడిచే కొద్దీ ఈ శరీరంలో మార్పులు రావడం సహజం. శక్తి తగ్గుతుంది, అందం వాడిపోతుంది, చివరికి ఏదో ఒక రోజు ఈ దేహం మట్టిలో కలిసిపోతుంది. ఎంతటి అందమైన పువ్వు అయినా సాయంత్రానికి వాడిపోక తప్పదు. అలాగే, ఎంతటి బలవంతుడైనా, అందగాడైనా కాలానికి తలవంచక తప్పదు. ఈ శరీరం మనం ఆత్మ అనే ప్రయాణికుడు కొంతకాలం నివసించే ఒక ఇల్లు మాత్రమే. ఇంటిని ప్రేమిస్తూ, దానిని శాశ్వతం అనుకోవడం అవివేకం.
నీటి బుడగ లాంటి సంపద, వైభవం
మనిషి జీవితంలో సంపద, అధికారం, కీర్తి ప్రతిష్టల కోసం నిరంతరం పాకులాడుతాడు. వాటిని సంపాదించడానికి రేయింబవళ్లు కష్టపడతాడు. అయితే, ఈ సంపద, వైభవం కూడా శాశ్వతం కాదు. అవి నీటి మీద తేలే బుడగల లాంటివి. చూడటానికి ఎంతో ఆకర్షణీయంగా కనిపించినా, ఏ క్షణంలోనైనా పేలిపోయి అదృశ్యమవుతాయి. చరిత్రలో ఎంతో మంది చక్రవర్తులు, మహారాజులు అపారమైన సంపదను, రాజ్యాలను కలిగి ఉన్నారు. కానీ, కాలగర్భంలో వారూ కలిసిపోయారు, వారి సంపద ఏమైందో కూడా తెలియదు. నిన్నటి కోటీశ్వరుడు నేడు ఏమీ లేకుండా రోడ్డున పడవచ్చు. ఈరోజు అధికారంలో ఉన్నవారు రేపు సామాన్యులుగా మారవచ్చు. అందుకే, సంపద ఉన్నప్పుడు గర్వపడటం, లేనప్పుడు కుంగిపోవడం రెండూ అనవసరం. సంపదను ధర్మ కార్యాలకు ఉపయోగించినప్పుడే దానికి సార్థకత లభిస్తుంది.
వెన్నంటి ఉండే మృత్యువు అనే మహా సత్యం
పుట్టిన ప్రతి జీవికి మరణం తథ్యం. ఇది ఎవరూ కాదనలేని, తప్పించుకోలేని ఒక మహా సత్యం. మృత్యువు మన వెంటే ఒక నీడలా ఉంటుంది. అది ఎప్పుడు, ఏ రూపంలో, ఏ క్షణంలో సమీపిస్తుందో ఎవరూ ఊహించలేరు. పసిపాప నుండి పండు ముసలి వరకు ఎవరికైనా మరణం రావచ్చు. ఈ సత్యాన్ని తెలిసినప్పటికీ, మనిషి 'నేను ఎప్పటికీ ఇలాగే ఉంటాను' అనే భ్రమలో జీవిస్తాడు. రేపటి గురించి ఆలోచిస్తూ, ఈరోజు చేయవలసిన మంచి పనులను వాయిదా వేస్తాడు. కానీ, రేపు అనేది మన చేతుల్లో లేదు. అందుకే, బ్రతికి ఉన్న ప్రతి క్షణాన్ని సద్వినియోగం చేసుకోవాలి. మరణం సమీపించేలోపు మనం జీవితంలో సాధించాల్సింది ఏమిటో ఆలోచించుకోవాలి.
శాశ్వతమైనది ఏది? – ధర్మ మార్గం ఒక్కటే
శరీరం నశిస్తుంది, సంపద కరిగిపోతుంది, మృత్యువు ఖాయం. మరి ఈ అశాశ్వతమైన ప్రపంచంలో శాశ్వతంగా నిలిచి ఉండేది ఏది? అనే ప్రశ్నకు సమాధానం 'ధర్మం' ఒక్కటే. మనం చేసిన మంచి పనులు, మనం చూపిన కరుణ, మనం పంచిన ప్రేమ, మనం ఆచరించిన ధర్మం మాత్రమే మన తర్వాత కూడా మన కీర్తిని నిలబెడతాయి. కర్ణుడు, శిబి చక్రవర్తి వంటి వారు ఈరోజుకూ మన మధ్య జీవించి ఉన్నారంటే, అది వారి దాన గుణం, ధర్మ నిరతి వల్లే.
ధర్మబద్ధంగా నడుచుకోవడమే మనిషి యొక్క ముఖ్య కర్తవ్యం.
- సత్యం పలకడం: ఎల్లప్పుడూ నిజాయితీగా ఉండటం.
- అహింస: ఏ జీవికి మాటతో గానీ, చేతతో గానీ హాని చేయకపోవడం.
- దయ: పేదలు, బలహీనుల పట్ల కరుణ చూపడం.
- సేవ: ప్రతిఫలం ఆశించకుండా ఇతరులకు సహాయం చేయడం.
ఈ మార్గంలో నడిచినప్పుడు మనసు ప్రశాంతంగా ఉంటుంది. మనం ఈ లోకాన్ని విడిచి వెళ్ళిన తర్వాత కూడా, మన మంచి పనుల రూపంలో మనం శాశ్వతంగా జీవించి ఉంటాం. అదే మనిషి సాధించాల్సిన అసలైన సంపద.
ఈ మానవ జీవితం చాలా విలువైనది మరియు క్షణికమైనది. దానిని అశాశ్వతమైన శరీరం, సంపదల వెంట పరుగెత్తి వృధా చేసుకోకూడదు. మృత్యువు ఏ క్షణానైనా మన తలుపు తట్టవచ్చు. అందుకే, అనునిత్యం ధర్మ మార్గంలో నడుచుకుంటూ, మంచి పనులు చేస్తూ, మన జీవితాన్ని సార్థకం చేసుకోవాలి. మనం సంపాదించిన ధనం ఇక్కడే ఉండిపోతుంది, కానీ మనం ఆచరించిన ధర్మం మాత్రమే మన వెంట వస్తుంది.
ఈ కథనం మీకు నచ్చిందని ఆశిస్తున్నాము. మరిన్ని ఇలాంటి ఆలోచనాత్మక కథనాల కోసం మా వెబ్‌సైట్ telugu13.com ను అనుసరించండి.
